دو سویه غیر بومی Mycobacterium avium subspecies paratuberculosis (MAP 316F) و MAP III & V به مدت نیم قرن در موسسه رازی نگهداری و از آن ها برای تهیه پاراتوبرکولین استفاده شده است. به منظور شناسایی خصوصیات ژنتیکی این دو سویه یک استراتژی سه محور تعیین هویت (PCR-IS900, PCR-F57)، تعیین تیپ (PCR-Collins, PCR-gyrA, PCR-gyrB) و تعیین ژنوتیپ (MLVA-Thibault, SSR-Amonsin) به کار گرفته شد. در نتیجه اجرای این استراتژی هویت هر دو سویه به عنوان MAP تایید گردید و تیپ آنها از نوع گاوی شناخته شد. در ژنوتایپینگ تیپ MLVA آن ها INMV2 نشان داده شد که با نمونه فرانسوی (Merial) سویه MAP 316F همخوانی دارد. در تفسیر این یافته ها می توان گفت شباهت تیپ ژنتیکی دو سویه در SSR-Amonsin و MLVA-Thibault ممکن است اتفاقی باشد و یا نشانگر تعلق آنها به یک کلون اجدادی واحد باشد. علاوه بر این چون موسسه اتلیک ترکیه تامین کننده سویه MAP 316F مورد بررسی در این تحقیق می باشد، بنابراین احتمالا یک منبع فرانسوی تامین کننده این سویه برای موسسه اتلیک ترکیه بوده است. انتظار می رود اجرای این استراتژی بر روی جدایه های بومی ایران دانش مولکولار اپیدمیولوژی موجود را در رابطه با پاراتوبرکولوزیس در ایران افزایش دهد.

ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺳﻄﺢ ﺗﻨﻮع ژﻧﺘﻴﻜﻲ و رواﺑﻂ ﺑﻴﻦ ژﻧﻮﺗﻴﭗ ﻫﺎ اﺳﺎس ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ واﻟﺪﻳﻦ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮای اﻫﺪاف اﺻﻼﺣﻲ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺸﻤﺎر ﻣﻲ رود. در اﻳﻦ راﺳﺘﺎ ﻧﺸﺎﻧﮕﺮﻫﺎی ﻣﻮﻟﻜﻮﻟﻲ ﺑﻄﻮر ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ آﻣﻴﺰ در ارزﻳﺎﺑﻲ ﺗﻨﻮع ژﻧﺘﻴﻜﻲ اﻧﻮاع ﮔﻴﺎﻫﺎن زراﻋﻲ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ. در اﻳﻦ آزﻣﺎﻳﺶ، ﺗﻨﻮع ژﻧﺘﻴﻜﻲ 35 ﻻﻳﻦ و رﻗﻢ ﺟﻮ، ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از 19 ﺟﻔﺖ آﻏﺎزﮔﺮ SSR و EST-SSR ﺑﺮرﺳﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ در ﻣﺠﻤﻮع 157 آﻟﻞ ﭼﻨﺪﺷﻜﻞ ﺑﺎ ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ 7.85 آﻟﻞ ﺑﻪ ازای ﻫﺮ ﺟﻔﺖ آﻏﺎزﮔﺮ ﺗﻜﺜﻴﺮ ﺷﺪ. ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﺗﻌﺪاد آﻟﻞ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ Bmag581 ﺑﺎ دو آﻟﻞ و ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ آن ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ Bmag134 ﺑﺎ 15 آﻟﻞ ﺑﻮد. ﻣﻴﺰان اﻃﻼﻋﺎت ﭼﻨﺪﺷﻜﻠﻲ ﺑﺮای ﻧﺸﺎﻧﮕﺮﻫﺎی ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ ﺑﻴﻦ 0.15 ﺗﺎ 0.89 ﺑﺎ ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ 0.69 ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﻣﻘﺪار ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ Ebmac419 و ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ آن ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ Bmag581 ﺗﻌﻠﻖ داﺷﺖ. از ﻧﻈﺮ ﺗﻨﻮع ژﻧﻲ، دو ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ Bmag581 و Ebmac419 ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ (0.17) و ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ (0.9) ﻣﻘﺪار را داﺷﺘﻨﺪ. ﺗﺠﺰﻳﻪ ﺧﻮﺷﻪ ای ﺑﺮ اﺳﺎس داده ﻫﺎی ﻣﻮﻟﻜﻮﻟﻲ، ژﻧﻮﺗﻴﭗ ﻫﺎ را ﺑﻪ ﭘﻨﺞ ﮔﺮوه ﻣﻨﺘﺴﺐ ﻛﺮد. ﺑﺮرﺳﻲ درﺻﺪ زﻧﺪه ﻣﺎﻧﻲ در ﻣﺰرﻋﻪ، ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ درﺻﺪ زﻧﺪه ﻣﺎﻧﻲ در آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎه،  LT50و ﺗﺮاوش ﻳﻮﻧﻲ ژﻧﻮﺗﻴﭗ ﻫﺎ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ژﻧﻮﺗﻴﭗ ﻫﺎی ﮔﺮوه دو در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﮔﺮوه ﻫﺎ از ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﻣﺎی ﻛﻤﺘﺮی ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮدﻧﺪ. ﻧﺸﺎﻧﮕﺮﻫﺎی ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده در اﻳﻦ آزﻣﺎﻳﺶ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ژﻧﻮﺗﻴﭗ ﻫﺎی ﺑﺴﻴﺎر ﺣﺴﺎس ﺑﻪ ﺳﺮﻣﺎ را از ﺑﻘﻴﻪ ژﻧﻮﺗﻴﭗ ﻫﺎ ﺗﻔﻜﻴﻚ ﻛﻨﻨﺪ.

 DNA typing تست جدیدی است که یکی از کاربردهای آن در علوم جنایی بررسی ابوت و اثبات نسبت است. این بررسی از نظر حقوقی و کیفری در قوانین ما جایگاهی خاص دارد. در این تحقیق کارآیی تست DNA typing در ایران با بررسی 6 لکوس های Hum vw 31A ، Hum F13 ، Hum Tpox ، Hum LPL ، Hum FES.FPS و Hum TH01 از مناطق Short tandem repeats مولکول DNA مورد بررسی قرار گرفته است. برای بررسی حساسیت تست 85 زوج مادر و فرزند (1020 کروموزوم) از میان مادران و فرزندان ارجاعی به بخش DNA سازمان پزشکی قانونی کشور و برای بررسی ویژگی تست تعداد 1200 کروموزوم افراد خویشاوند (42 زوج خواهر و برادر) و افراد غیر خویشاوند ( 58 زوج) مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج نمایانگر عدم ایجاد موتاسیون در مناطق فوق و حساسیت کافی روش می باشد. همچنین با توجه به اینکه در افراد خویشاوند درجه اول ( خواهر ـ خواهر، خواهر ـ برادر و برادر ـ برادر) از مجموع  12آلل مورد بررسی بین دو فرد حداقل یک آلل و حداکثر 6 آلل اختلاف وجود داشته است و در مورد افراد غیر خویشاوند این ارقام حداقل 3 آلل و حداکثر 9 آلل بوده است ویژگی 100 درصد این تست را مناطق مورد بررسی نشان می دهد. قدرت تشخیص عدم تجانس  (Power of execlusion) 6 سایت با توجه به پلی مرفیسم این مناطق 99 درصد محاسبه گردید.

زمینه و اهداف: ویتیلیگو یک اختلال رنگدانه ای بصورت فقدان اکتسابی پیگمانتاسیون است که وجه مشخصه بافت شناختی آن فقدان ملانوسیت های اپیدرمی می باشد. پاتوژنز بیماری فعلا ناشناخته است. مطالعات موجود معتقد به دخالت برخی مکانیزمهای ژنتیکی در اتیولوژی آن هستند و ماهیت آن را چند ژنی می دانند. مولکولهای (Human leukocyte Antigen, HLA) عملکرد مهمی در تنظیم پاسخ ایمنی دارند. ارتباط بین آنتی ژنهای HLA و بسیاری از بیماریهای اتوایمیون به خوبی مشخص شده است. هدف این مطالعه بررسی HLA-typing کلاس I در بیماران مبتلا به ویتیلیگو مراجعه کننده به درمانگاه و بخش پوست بیمارستان سینای تبریز به منظور تعیین آنتی ژنهای مستعد کننده و یا پیشگیری کننده HLA در ویتیلیگو می باشد.روش بررسی: در این مطالعه تحلیلی مورد - شاهدی (case-control)، نمونه های خون وریدی 50 فرد سالم به عنوان شاهد و 50 بیمار مبتلا به ویتیلیگو مراجعه کننده به بخش و درمانگاه پوست بیمارستان سینای تبریز از مورخه دی ماه 1383 لغایت اسفند 1384 به منظور تعیین نوع آنتی ژنهای لوکوسیتی به روش میکروسیتوتوکسیسیتی مورد ارزیابی قرار گرفت. گروه شاهد از میان افراد سلامی که بعنوان دهنده کلیه تحت HLA-typing کلاس I قرار می گرفتند، انتخاب و آزمایشات در بخش ایمنولوژی بیمارستان امام خمینی انجام گرفت. از 50 بیمار، 48% مذکر و 52% مونث و در سنین 60-14 سالگی بودند. در گروه شاهد 66% مذکر و 34% مونث بوده و تقریبا در گروه سنی مشابه انتخاب شدند.یافته ها: HLAهای (P=0.031, OR=9.33) B49, (P=0.031, OR=9.33) CW3, (P=0.008, OR=10.75) CW2, (P=0.009, OR=2.90) A2 و (P=0.008, OR=1075) CW7 بعنوان آنتی ژنهای مستعد کننده و HLAهای (P=0.001, OR=0.206) BW6, (P<0.001, OR=0.008) BW4, (P=0.031, OR=0.107) B8, P=0.019, OR=0.316) A3 بعنوان آنتی ژنهای پیشگیری کننده این بیماری تعیین شدند.نتیجه گیری: در مطالعه ما ارتباط مثبت بین بیماری ویتیلیگو و HLAهای CW7, CW3, CW2, B49, A2 و ارتباط منفی بین بیماری ویتیلیگو و HLAهای BW6, BW4, B8, A3 حاصل گردید. در این مطالعه ارتباط مثبتی بین بروز بیماری ویتیلیگو و HLAهای B21, B13, CW6, BW60, BW35, BW6, B27, A30, A3 و ارتباط منفی بین بروز بیماری ویتیلیگو و HLA-A 19 که در سایر مطالعات بدست آمده بود، یافت نشد.

زمینه و هدف: شناسایی و جداسازی لکه های خون در صحنه های جرم بسیار مهم می باشد، زیرا در آزمایش های سرولوژی و DNA می توان از خون های به جا مانده استفاده نمود. در بسیاری از موارد صحنه جرم شسته شده و آثار خون تمیز می گردد و تشخیص این لکه ها با چشم غیرمسلح امکان پذیر نمی باشد. در روش ارایه شده با استفاده از محلول شیمیایی جدید که دارای پایه لومینول است، می توان آثار باقی مانده خون را با حساسیت و دقت زیاد شناسایی نمود.روش بررسی: ابتدا محلول لومینول تهیه گردید. با تغییر شرایط و استفاده از مواد شیمیایی مختلف میزان حساسیت محلول بهینه سازی شد و سپس با نسبت ها و رقت های مختلف خون آزمایش انجام شده و با اضافه نمودن محلول لومینول به رقت های مختلف خون شدت نور با استفاده از دستگاه لومینومتر اندازه گیری گردید. همچنین تاثیر محلول در سطوح مختلف و شرایط نوری متفاوت بررسی شد و سرانجام نمونه خون ها جهت پروفایل DNA مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها: با استفاده از محلول جدید لومینول و مقایسه آن با محلول قدیمی علاوه بر حساسیت بسیار زیاد به خون در سطوح مختلف محلول لومینول تا رقت 10-6 دارای حساسیت می باشد، همچنین عدم نیاز به محیط کاملا تاریک و امکان تهیه عکس، فیلم بدون آسیب DNA، امکان پروفایل از نمونه های نامریی نیز از مزایای این روش می باشد.نتیجه گیری: اثبات وجود خون در یک صحنه جنایی اعم از قتل، سرقت و آلات جرم از قبیل چاقو که به دلیل شسته شدن آثار خونی بر روی آن قرار ندارد و انجام آزمایشات ژنتیکی در سیر تکمیل پرونده و کمک به مقامات قضایی و انتظامی بسیار موثر است، یکی از وظایف تیم بررسی صحنه های جرم کشف این گونه آثار است در حال حاضر با استفاده از نور فرابنفش (UV) اقدام به بررسی صحنه جرم می شود که در بسیاری از موارد کارآیی مناسبی ندارد، لذا در این تحقیق سعی شد علاوه بر آنالیز لکه ها موارد مثبت کاذب مورد تمایز قرار گیرد و با انجام DNA typing ابزار قدرتمندی جهت کشف جرم در اختیار کاراگاهان و قضات محترم باشد، از مزایای محلول جدید لومینول می توان به استفاده آسان، آماده سازی راحت و همچنین وجود کمترین خطر برای سلامتی کاربر و عدم تاثیر بر روی ماده ژنتیکی اشاره کرد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

هدف: راه اندازی روش ملکولی RT-PCR برای شناسایی اختصاصی ویروس های آنفلوانزا تایپ A و ساب تایپ H7روش بررسی: بر روی 6 نمونه ویروس استاندارد آنفلوانزا  تایپ A با استفاده از پرایمرهای مربوط به ناحیه ای از ژن ماتریکس (M) و همچنین پرایمرهای اختصاصی مربوط به ژن هماگلوتینین (HA) ساب تایپ H7 واکنش RT-PCR انجام گردید. در این راستا با سنتز DNA مکمل (cDNA) از قطعات ژن M و HA، از آن به عنوان الگو برای واکنش PCR استفاده شد.یافته ها: قطعات تکثیر شده هدف مربوط به ژنهای M و HA به طول bp 101 و bp 98 بر روی ژل آگارز با افزودن اتیدیوم بروماید در طول موج 254 نانومتر در دستگاه ترانس ایلومیناتور مشاهده گردید. باند مربوط به ژن M در تمامی ویروسهای تایپ A آنفلوانزا تایید کننده تایپ A و باند مربوط به ژن HA اختصاصی ساب تایپ H7 تایید کننده ساب تایپ مربوطه است.نتیجه گیری: روش مولکولی RT-PCR  برای شناسایی ویروس آنفلوانزای تایپ A و ساب تایپ H7 آن روشی مناسب، سریع و اختصاصی می باشد. در صورت بروز احتمالی انواع خطرناک آنفلوانزا، این روش تشخیصی می تواند مورد استفاده قرار گیرد.